Rynek

Rynek zachował kształt nadany mu podczas lokacji miasta na początku XV w.  Pierwotna  drewniana zabudowa miejska spłonęła w 1707 r. podczas wojny północnej. Niepowtarzalny charakter nadaje rynkowi malowniczy zespół kamieniczek głównie z XVIII w. Najstarsze budynki (daty na belkach stropowych): 1708 – nr 24, 1731 – nr 17, 1734 – nr 7). Rynek stanowi centralny punkt XVIII wiecznego układu urbanistycznego Rydzyny, najlepiej w Polsce zachowanego widokowego powiązania terenów miasta i rezydencji. Ratusz (arch. Karol Marcin Frantz, 1761)  usytuowany został wprost fasady zamku. Druga z osi widokowych  poprowadzona została pomiędzy kościołem poewangelickim (od północy), a kościołem na Kłodzie (nie zachowany).

Pomnik Trójcy Św. (Andrzej Schmidt, 1761) podkreśla miejsce skrzyżowania osi widokowych. Unikalny w Wielkopolsce, należy on do grupy popularnych w Europie Środkowej pomników Trójcy Św. z tzw. słupem morowym. Wzorem dla nich był pomnik Trójcy Św. z końca XVII w. z ulicy Graben w Wiedniu. Pomnik rydzyński upamiętnia epidemię dżumy z 1709 r. Masywny cokół stanowi podstawę dla kuli ziemskiej, na której znajdują się figury przedstawiające Boga Ojca, Chrystusa i klęczącą  przed nimi Marię, orędującą za mieszkańcami miasta. Rzeźbę wieńczy obelisk (słup morowy) z gołębicą – symbolem Ducha Św.